დასახელება: DmC: Devil May Cry 5
გამოშვების თარიღი: 15 იანვარი 2013
პლატფორმა: PC Xbox360 PS3
ჟანრი: Action, Slasher
მულტიფლეიერი: არა
შემქნელი: Ninja Theory
გამომცემელი: Capcom
ოფიციალური საიტი:http://www.devilmaycry.com
ჯერ კიდევ Devil May Cry 4 შექმნის დროს, დანტე სერიის მთავარი გმირი უკუაგდეს, მაშინ სერიას თავობდა Capcom რომელმაც რამოდენიმეჯერ სცადა ნაგლი და სამართლიანი დემონებზე მონადირე დანტეს, თამაშიდან ამოღება- ფანებმა კინაღამ ვირტუალური რევოლუცია მოაწყვეს და შემქნელს მოუწია მისთვის მეორე ხარისხოვანი როლის მიცემა, ბევრი მაშინვე მიხვდა რომ Capcom ცვლილებების მოხდენას ცდილობს, ეს მისწრაფება უკეთესობისკენაა, რადგან მეოთხე ნაწილი არ იყო იდეალური, ამის შემდეგ გადაწყდა სერიის ახლიდან დამუშავება, სხვა თვალით შეხედვა.

სერიის ახლიდან დამუშავება ხვდა წილად ბრიტანულ სტუდიას Ninja Theory, რომელიც განთქმულია ,არც ისე ცნობილი მაგრამ საკმაოდ ახალი პროექტებით- Heavenly Sword და Enslaved: Odyssey to the West. სერიის ახლიდან გაშვება ამ შემხთხვევაში ყველაზე სწორი გზაა. ინგლისელი ვერასდროს ვერ შექმნის იაპონური თამაშის გაგრძელებას, უბრალოდ იმიტომ რომ სხვა მენტალიტეტები და ტრადიციებია. ახალი DmC: Devil May Cry საერთოდ არ გავს იაპონურს, ეს კი ნამდვილად კარგია.
DmC მთლიანად განაახლეს და ევროპაზე გათვალეს. დანტე აღარაა ქერა, ანიმე. ატმოსფერო აღარაა გოთიკური და ფენტეზი, ის უკვე სასტიკი რეალობაა მოხატული ქუჩებით. დემონიბიც საზიზღარ არსებებს დაემსგავსნენ, აწი მათგან გინებასაცკი გაიგებთ. ახალი დანტე მეამბოხე პერსონაა რომელიც საღამოებს ღამის კლუბებში ატარებს. ყველა სამყაროს თავისი გმირი უნდა ყავდეს.
ახალი სიუჟეტის იდეა კარგად ნაცნობია ჩენთვის, „ჩვენ ყველანი ვართ სისტემის მონები, ვიღაცამ უნდა გვიხსნას, დაგვიბრუნოს თავისუფლება“. ის ვიღაცა ხდება დანტე, მისი ახალი იერი და ჩვევებიც ამ როლზეა გათვლილი.
ბევრი ეჭვის თვალით უყურებდა ახალ დანტეს. რას გავს, ემოა თუ ნარკომანი? ბევრს ბილწსიტყვობს და ეწევა. მაგრამ ის დანტე რომელიც პირველად ვიხილეთ , Ninja Theory შეცვალა, ალბათ საფრთხე იგრძნო, ასე რომ სიმხდალე მას ახარ ემჩნევა, კარგი კუნთებიც დაიყენა ბიჭმა, მოწევას თავი გაანება, ცოტა ვარცხნილობაც კი შეიცვალა.
იმის და მიუხედავად რომ სიუჟეტზე მუშაობდა ალეკს გარლენდი, სცენარისტი ფილმისა „28 დღის შემდეგ“, დანტე არ გვევლინება გულწრფელ და ღმად დამუშავებულ პერსონაჟად, რათქმაუნდა არც ადრე იყო იგი ასეთი, მაგრამ კარგდა სასაცილო ხუმრობებს მაინც იძახდა. ამ ნაწილში კი მისი ფრაზების უმეტესობა- ან ბანალურია, ან უხეში ანდა ბილწსიტყვიანი ხუმრობები, რომლებზეც არც კი გეღიმება.
სიუჟეტში არ არის არაფერი თავბრუდამხვევი და არც ისეთი რამ მოხდება რომ მსოფ-მხედველობა შეგიცვალოს შუა თამაშში, ადგილებში კი საერთოდ გულიც კი შეიძლება აგიცროვდეს კაცს, მაგრამ რაც ნადმვილად კარგია ისაა რომყველაფერი ისეა დადგმული როგორც ეს ჰოლივუდში იციან. ძველი დანტესგან განსხვავებით, ახალი დანტე, ადვილად ვერ შეეგუა მშობლების დაკარგვას. ქუჩაში ცხოვრებამ და დემონებთან კონფლიქტმა გაუჩინეს მას მთლიანი სამყაროს სიძულვილი. მისი ცხოვრება შეცვალა ვერგილიასა და კეტთან შეხვედრამ, რომლების სისტემას ებრძოდნენ. დანტე პოულობს თავისი ცხოვრების აზრს, მიზანს და იწყებს თავისუფლებისთვის ბრძოლას.

დემონები ლიმბო რეალობიდან (პარალელური სამყაროდან) აკონტროლებენ საყოველდღეო ცხოვრების თითქმის ყველა სფეროს. ორივე რეალობის ხილვა მხოლოდ რჩეულებს შეუძლიათ. ძველის-ძველი, საზიზღარი სუკკუბი გამოყოფს სითხეს რომლითაც აჩლუნგებს, ატყუებს უბრალო ადამიანებსს, მეორე დემონი ტელე არხების მეშვეობით თვალს უხვევს თავისი პროპაგანით მთელ კაცობრიობას და ყველაფერ ამას ხელმძღვანელობს მთავარი დემონი მუნდუსი, უძლიერესი დემონი, რომელსაც ერთი ხელის მოსმით მთლიანი ქალაქის განადგურება შეუძლია.
ლიმბო- პარალელური სამყაროა, რომელშიც ყველაფერი სხვანაირ ელფერს იძენს, ასფალტი გზაზე აღარ ჩერდება, სახლები იშლება ,სამყარო ყირამალაზე დგება, ამან შეიძლება თავიდან დაგაბნიოთ კიდევაც.
Ninja Theory მოიგონა ახალი ბრძოლის სისტემა რომელიც არ გავს წინამორბედებს. რადგან ახლა დანტე ნახევრად დემონი ნახევრად Angel-ია, (ადრე მხოლოდ ნახევრად დემონი იყო) ესეიგი ორივე მხარის იარაღსაც უნდა ფლობდეს.გეიმპადის ერთ მხარეს დემონური იარაღი, მეორე მხარეს მეორე მხარე.ჩვეულებრივ კი დანტე ფლობს „მეამბოხეს“ გრძელ ხმალს და თოფს. მაგრამ როგორცკი შესაფერის ღილაკს დააწვებით მაშინვე შეიცვლება მისი იარაღიც, მაგალითად ღვთაებრივი ცელი ან დემონური ალებარდა.
ღვთაებრივი იარაღი არც ისეთი ძლევამოსილია მაგრამ სწრაფი და კარგად მიდის მასიურ ბრძოლებში, დემონური იარაღი შედარებით ნელია, მაგრამ ძლიერი.მტერიც არსებობს მრავალი ფერის, ზოგის მოკვლა იქნება შესაძლებელი მხოლოდ კონკრეტული იარაღით, მაგალითად ზოგის მოკვლა მხოლოდ ღვთაებრივი იარაღით იქნება შესაძლებელი. არც ისე რთულია გაიფიქრებს ზოგიერთი, მაგრამ რთული მაშინ ხდება როდესაც თქვენს წინააღმდეგ ათობით სხვადასხვა ფერის მოწინააღმდეგე გამოვა, მყველა თავისი ტაქტიკით და მიდგომით.
გარდა ამისა დანტე ასევე ფლობს კაუჭებს, ერთით დანტე თავისთან მოიწევს მტერს, მეორეთი თვითონ „მიიწევა“. ასეთი სისტემა ჩვენ Devil May Cry 4 ვიხილეთ, (ნეროს ჰქონდა დემონური ხელი, რომელსაც მსგავსი ფუნქციები ჰქონდა), აქ ეს ყველაფერი უფრო მაღალ დონეზეა რეალიზებული. ამ ახალი საბრძოლო სისტემის მეშვეობით , შეტაკებები ძალიან სწრაფად მიმდინარეობს, ხანდახან მიწაზე დაშვებაც კი არ მოგიწევთ.
იმისთვის რომ ლამაზად მოკლათ მორიგი დემონი, საჭიროა აურაცხელი კომბინაციების მოფიქრება, ღილაკების დაჭერა ერთი სიტყვით დიდი სამუშაო გელით. რამოდენიმე საათის თამაშის შემდეგ ხელებიც კი დაგეღლებათ, ეს კი კმაყოფილების გრძნობას იწვევს.

აი რისი გაკეთება შეიძება: უცებ დემონების გუნდში შევარდნა, ცელით მათი გადაყრა აქეთ იქეთ, დემონის დარტყმის აცილება, ერთის კაუჭით მოწევა და მეორის ფეხით დარტყმა, მესამეს ცეცხლოვანი მუშტით ჰაერში აგდება, მეოთხეს თავზე დახტომა, მეხუთეს „მეამბოხე“ ხმლით აკუწვა და სანამ მესამე ჰაერშია აგდებული მასთან მიწევა .... და ეს არც ისე რთული კომბინაციაა .
ასევე დანტეს შეუძლია დემონად გადაქცევა, დრო ჩერდება, მისი სიცოცხლე სწრაფად რეგენირებას ახდენს და რაც ყველაზე სასიამოვნოა თმა უთეთრდება.
Devil May Cry-ში ყოველთვის იყო პლატფორმების სისტემა, აქ კი მიღებულზე მეტია, ძალიან ხშირად მოგიწევთ გადახტომები, კაუჭის გამოყენება, რაღაცის მოწევა და სხვა. ამას დამატებული ბევრჯერ ჩავარდებით სამყაროს-შორისო უღელტეხილებში. ეს იწვევს ბევრ პრობლემას, ზოგან ვერ სწვდება გადასახტომად, ზოგან არასწორედ დახატულია და თითქოსდა წვდება მაგრამ ამაოდ, ან შეიძლება უცებ დამთავრდეს კიბე და გადავარდეთ, ან კამერა სხვანაირად მოტრიალდება და მორჩა. დამალული ოთახების პოვნა და მისვლა ხომ ცალკე გამოცდაა. აი სადღაც ჩავარდით, თითქოსდა შენი ბრალია ,მაგრამ თამაშის გაუმართავობასაც გრძნობ.
უცნაურია ისიც არის რომ თამაშს გააჩნია ბევრი საინტერესო დავალებები, მაგრამ ძალიან მალე მთავრდება, ან საერთოდ ერთხელაა გამოყენებული მთელი თამაშის განმავლობაში, მაგალითად კამერების მოწყვეტა დაწყებით მისიებში, ან ავტორბოლის დავალება, სადაც მანქანა რეალურ სამყაროშია, დანტე კი ლიმბოში, გენიალური სცენა მაგრამ მოკლე.
მთავარი ბოროტმოქმედის რაოდენობაც გვაღელვებს , ხუთ-ნახევარი ბოსი, 20 თავზე. რეალურად ძლიერი ხომ საერთოდ ორი ცალია, რომელთა შესახებ თავიდანვე იყო ცნობილი. ფინალური ბოსიც ვერ ამართლებს იმედებს, ტაქტიკაც მეოთხე ნაწილის ფინალური ბოსისას წააგავს .

ჯამში, ახალი Devil May Cry გამოვიდა ლამაზი, საინტერესო სამყაროთი, კარგი საბრძოლო სისტემით, ცოტა პრობლემატური დიზაინით და ბანალური ბოსებით, ასევე იდეები არაა ბოლომდე მიყვანილი. საერთო გადმოსახედიდან კი შთამბეჭდავი თამაში, მინუსები არც ისე გვაბეზრებენ თავს, DmC საოცარად განუმეორებელი და ატმოსფერული თამაშია ,ძალიან კარგი საბრძოლო სისტემით. ახლიდან გაშვებამ კარგი შედეგი გამოიღო.
ძალიან იშვიათი შენთხვევაა როდესაც სერიის Restart-ი ნამდვილად წარმატებული გამოვა. ახალი დანტე არაფრიდ არ ჩამოუვარდება ძველს უბრალოდ სხვანაირია, ბრიტანულია.
DmC: Devil May Cry -მაგარი, იდეოლოგიურად მოდერნიზებული თამაშია, რომელიც უნდა აღიქვა როგორც ერთი მთლიანი და არა ნაწილებად.